Joyce ve Kafka’nın açtığı yoldan yürüyen Svevo’nun büyüleyici ve kendine özgü romanı Zeno’nun Bilinci, okurları yerinde duramayan ve durmadan kendini aldatan bir zihnin içine sokuyor. Psikiyatrının ısrarı üzerine kaleme aldığı itiraflarında, Zeno Cosini hem işadamı hem de nevrotik kişiliğinin tüm detaylarını gözler önüne seriyor. Bir yanlışlıklar komedisi, ağırdan almanın verdiği hazlara muzip bir tanıklık ve insan doğasının son derece açık bir biçimde masaya yatırılışı olan Zeno’nun Bilinci 20. yy. İtalyan edebiyatının en önemli romanlarından biri olmaya devam ediyor.
“Bütün gece aralıksız devam eden o tufanı, uzun yıllar boyunca kimse unutamadı. Yağmur damlaları sakin sakin, dimdik, hiç azalmadan saatlerce üzerimize boşalmışlardı. Şehri çevreleyen tepelerden aşağıya doğru kaymaya başlayan çamur, bizim atıklarımızla birleşerek kanalizasyon sistemimizi adeta felç etti. Bir yere sığınıp belki diner diye bir süre bekledikten sonra, hiçbir umut olmadığını kabul edip teslim bayrağını çektim ve tamamen yağmur sularının altında kalan kaldırımlarda ilerlemeye koyuldum.”
