Lokum, rahat bir evin, karnı her zaman tok, keyfi hep yerinde olan sarman kedisiydi. Sıcacık bir yaz sabahı, biraz güneşlenmek için balkon camının önüne gitti. Cama yaklaştığında, siyahlı-beyazlı tüyleri karman çorman olmuş, ağzı burnu yara bere içinde, tüyleri kir ve çamurla kaplı bir kedinin kendi evlerine doğru baktığını gördü. Eğer evin annesi o pasaklı kediyle ilgilenmeseydi Lokum’un hayatı eskisi gibi devam edecekti. Ama öyle olmadı.
