Bence, aşkın verdiği zevklerler hiçbir şey kıyaslanamaz. Beni garip bulacaksın ama, on ayda on kez bu güneşin, bu havanın içinde yaşamış olarak, çelengimden hiçbir şey, tek bir çiçek bile kaybetmeden ve tüm yanılsamalarımı koruyarak, otuz yaşımdayken yaşamın bütün görkeminin, aşkın güllerin ortasında, zevklerin bağrında ölmek isterken yakaladım kendimi.’ ‘Oh, Louise, hiçbir aşığın okşamaları, usulca dolaşan ve yaşama tutunmaya çalışan küçük pembe bebek ellerinin yerini tutamaz. Sütün neye dönüştüğünü görüyor insan: ete dönüşüyor, çiçeklere benzeyen, çiçeklerin narinliğini almış o minik parmakların ucunda çiçekleniyor; incecik saydam tırnaklar halinde büyüyor, saç olup dağılıyor, ayaklarla birlikte kıpırdanıyor. O bebeğin bütün dünyası oluyor insan; onun, sizin dünyanız olduğu gibi.’ Aşka tutkun bir sevgili, romantik bir Louise; özverisi tükenmez, aklı başında bir anne Renee... Bu iki güzel kadın bu romanın kahramanları. Roman boyunca bu iki kişide iki kez kadınlaşan Honore de Balzac, hayatın birbirinden ayırdığı iki okul arkadaşını yıllar boyunca konuşturuyor. İki Yeni Gelinin Anıları, mektuplar biçiminde yazılmış romanlar arasında bir başyapıt.
