Merhaba, ben ‘Bu Zamanlar Bir Daha Geri Gelmez’ felsefesiyle hareket edip, ergenliğin tüm nimetlerinden yararlanmaya çalışan sıradan bir kızdım. Bu kafada olmam çevremce pek hoş karşılanmasa da ben böyleydim işte. Nefes almaya üşenen, vişne suyu içip çılgınca eğlenebilen, tek yaptığı şey saçmalamak olan, günün her saati uyuyabilen bir kız...
Bir gün bizim yan villaya en efsanesinden bir çocuk taşındı. Böyle bir havalar, bir cool takılmalar, bir kendini beğenmişlikler falan ki görmeyin gitsin. Zaten görmeyin de, neden göresiniz ki? Allah sahibine bağışlasın deyin ve geçip gidin. Neyse, ben yine kendimi gaza getirdim sanırım. En iyisi susayım da neler olduğunu okumaya başlayın…
