Bu çalışmanın başlığı olarak seçilen “pharmakon”, Yunanca kökenli bir sözcük olup iki zıt anlam içerir: ilaç ve zehir. Bir şeyin hem ilaç hem de zehir olabilmesi durumunu ifade eder. Örneğin, tıbbi tedavide yanlış kullanılan bir kimyasal, “zehir” olabilirken, aynı kimyasal doğru kullanıldığında “ilaç” olur. Söz sanatı olarak retorik de bu bağlamda pharmakon kategorisine girer; sofistler kullandığında retorik zehir iken, gerçek filozoflar kullandığında ilaç olur.
Elinizdeki bu çalışmayı da pharmakon olarak değerlendiriyorum; çünkü kimi okurlar için başta zehir, fakat sonrasında ilaç işlevi görecektir. Şöyle ki kimilerinin tartışmasız onayladığı bazı kavramlar için “Böyle bir şey yoktur.” ya da “Bu bir yanılsamadır.” diyen bu çalışma, ilk başta adeta zehir gibi acı bir tat bırakacaktır ağızlarda. Bırakacaktır ama ancak bir süre için. Bu farklı yorumları özümsedikçe, kazanacağı yeni bakış açıları okura ilaç gibi gelecektir; çünkü yanılsamalardan kurtulmak, özgürleşmenin ilk adımıdır.
