“Belki bizim gerçek yolumuz budur... Hüzünle arkamıza ve özlemle ileriye doğru bakmak, huzuru arzulayarak ama daima huzursuzluk içinde durmaksızın yollarda olmak.”
Hayata tutunmanın, ümidi her şart altında korumanın, inancın verdiği kuvvetin parçası olduğu bir yolculuk, Yahudilerin kutsal emaneti gömülü şamdanın peşinde bir halkın analizi... Stefan Zweig’ın alıştığımız roman ve öykülerinin dışında bir kurguya sahip bu anlatı, tinsel olanın etkisi üzerine akıcı ve sade bir başyapıt.
