Öğrencilerim... Hepsi, benim için büyük bir hazine.
Yüzlerine baktığımda veya onlarla konuşmaya başladığımda her birisi, yazılmamış roman gibi durur karşımda. Onlar, benim hayatımın oksijeni. Bense onların karşısında hep huzura açılan bir kapı gibi durmaya çalıştım, çalışırım.
Bunu ne kadar başarabildiğimi tam olarak bilemiyorum. Ama nerede karşılaşsak hemen yüzlerinde bir gülümseme beliriverir, ne zaman yazışsak hep sıcak kelimeler gelir onlardan.
Üstelik hangi dinden, mezhepten veya siyasi görüşten olurlarsa olsunlar; bunun bir önemi yok.
Çünkü ben onlara bilgiyi ve erdemi öğretirken insan yüzlerine bakıyorum.Tanıdık yüzler, anlatılmamış hikâyeler dolu içimde. Benim basamaklarımdan hep onlar çıktılar. Bu yüzden romanımda hepsinin ayak izleri var.
