Hiçbir şeyi kutsalına dönüştürmeyecek kadar postmodern bir kadın; Sedef. Tutkulu ve bir o kadar da kibirli bir adam; Toprak.
Hesapta olmayan bir tanışma. Sedef’in gözleriyle buluşan Toprak’ın, Gülce’ye verdiği bütün sözleri rafa kaldırışı. Neye çekildiğini fark edemeyen Sedef’in yasak bir aşkın kollarında uyanışı. Karşı konulamayan hislerin yerini alan dayanılmaz sancılar. Onca sancıya rağmen masal diyarında yaşanan eşsiz saatler.
O eşsizliğin tüm ömre yayılan etkisi; Eksik…
“Portekizce’de bir sözcük var; saudade. Birine ya da bir şeye duyulan tarifsiz özlemi ifade etmek istediklerinde kullanırlar. Daha çok mazide kalan, tekrar yaşanması arzulanan ama yaşanmayacağı bilinen durumların tasvirinde, tatlı acı bir hasreti anlatmak için. Eksik kalmak ama çaresinin de olmaması. Epey merak etmiştim o hissi, şimdi o kadar iyi anlıyorum ki teşekkür ederim.”
