Nietzsche giderek putlaştırılmakta günümüzde. Giderek bağlamlarından koparılıp popüler kültüre malzeme olmakta. Şen kahkahaların atıldığı sofralara meze edilmekte. Haklılar; Nietzsche’yi okumak ve hatta anlamak kimileri için çok kolaydı. Hayli bereketlidir. Kışkırtıcıdır. Coşkuludur. Dili sarhoş eder insanı. Kendisine yanaşana koşarak sarılır. Ne ki bir süre sonra; "Nietzsche’ye duyduğumuz coşku, bir antipatiğe dönüşür. Nietzsche’de her seferinde başka bir şey okumak, tahammül edilemez hale gelir. "Ve bu, ona ulaşmanın en doğru yolu değildir hiç kuşkusuz. Jaspers der ki; " Salt Nietzsche’yi okumak yerine, Nietzsche’yi incelemek gerekir, yani Nietzsche’nin çağımızda temsil ettiği düşünce deneyimlerinin bütününü ele almalıyız. Sınırlarına ve kaynaklarına gitmek için baskı yapan insan olmanın kaderini." O halde, Nietzsche’nin derdine ortak olmak ve daha içten bir okuma yapmak için bulunmaz bir fırsat duruyor önünüzde: Bir filozofun davası, ancak bu denli yalın ve eksiksiz ifade edilebilir zira.
