Ayşe Zekiye, Osmanlı İmparatorluğu’nun son döneminin önemli kadın yazar ve aktivistlerinden birisidir. 1908-1909 yılları arasında Selanik’te yayımlanan Kadın’ın hemen her sayısında, benzer yıllarda İstanbul’da yayımlanan Mehasin’in dört sayısında yazısı bulunan Ayşe Zekiye’nin bu dergilerde kalem oynatmasındaki temel amacı kadınların daha iyi yaşam koşullarına kavuşabilmesi için yol gösterici olmaktır. Ayşe Zekiye aynı zamanda çeşitli yardım kuruluşlarında görev alır, II. Meşrutiyet’in ilanından sonra Selanik’te kurulan Osmanlı Kadınları Cemiyet-i Hayriye-i Nisvân’ın başkanlığını yapar. 1909 yılında Bir Pederin Hatası başlığıyla bir de roman yayımlar. Roman bir paşanın farklı sınıflara mensup iki kadından dünyaya gelen iki kız çocuğunun yaşamlarını konu alır. Kız kardeşlerin karakter yapılarındaki ayrılığın sürekli vurgulandığı, kibirli Enise ile güzel ahlak sahibi Fıtnat’ın yolları annelik üzerinden ömürleri boyunca kesişecektir. Annelik duygusunu tadabilmek için kendisinin olmayan bir çocuğu çeşitli entrikalarla sahiplenen Fıtnat roman boyunca Ayşe Zekiye’nin kaleminin himayesi altında kalır. İnsanlara fiili bir kötülüğü dokunmayan Enise ise romanın şirret, kıskanç kişisidir. Roman, iyilik ile kötülüğün sınırlarının muğlaklığını göstermesi bağlamında dikkat çekicidir
