On parmağına on marifet daha katıp tüm bedeniyle ve ruhuyla piyano çalan dünyaca ünlü bir piyanistin yok sayılıp, dirseğini bükerek ete tuz döken birinin gönüllere taht kurduğu; sevgi üzerine en güzel türküleri söyleyen Akarsu’nun yakılıp, müşterisini döverek tıraş ettiği için ünlenen tokatçı bir berberin değerli olduğu bir devirdir Cahiliye Devri.
Böylesi bir zamanda kitap yazmaya çalışmak havanda su dövmek, kitabın ismini örneğin “Nasıl Zengin Olurum?” değil de “Cahiliye Devri’nden Enstantaneler” diye koymaksa, bile bile lades olmaktır. Buna rağmen biliyorum ki yanan bir orman söz konusu ve yangını önleyemeyeceğini bilse bile en azından duruşunu belli etmek istediği için yangına su taşıyan nice karınca vardır.
“En büyük savaş cahilliğe karşı verilen savaştır”.
