Dünya kalabalığının kesintisiz uğultusu insanı etkiliyor. Önce hızlı duygu kabarması, ardından düşünce kıpırtısı, derken, kelimeleşmeye yönelen somutlanma çabaları. Mutluluk benzeri şaşkınlığın tadı ile unutma korkusu, kişiyi önlem alma, kâğıtlara not etme telaşına götürüyor. Sevdiğim bir deyişle, içinde yüzdüğüm insan denizinin bana vuran dalgaları çekildikçe kalan tortulardır bunlar. Çalışma hay huyu içinde ikide bir, bulundukları yerden başlarını uzatıp kendilerini hatırlamam için göz kırparlar. Bize düşense onları seçip sıralamak ve kitaplaştırmaktı, üzüntüye boşverip, onun yerine Hüzün ile yetinmekti!
