Tel Aviv’in dışındaki bir barakaya sığışmış bir aile: Ailenin hayatının tek hâkimi, fevri ve duygusal Lucette ya da herkesin kullandığı adıyla “Anne”. Kabına sığmayan iyi kalpli oğlu Sammy. Hiçbir işte dikiş tutturamayan güzel kızı Corinne. Küçük kızı, ailenin hikâyesinin sessiz tanığı ve anlatıcısı, herkesin çağırdığı adıyla “çocuk”.
Hayatlarının daimi bir parçası olan Lucette’in annesi, onlarınkine komşu “çeyrek baraka”sında yaşayan Nona. Ve Maurice: Kendini siyasi davasına adamış, zaman zaman belirip kaybolan esrarengiz baba.
Çağrışımlarla ilerleyen, mekânlardan ve kelimelerden anılara sıçrayan, gerçeklikten gündüz düşlerine ve rüyalara açılan bir roman “Ayak Seslerimiz”– çocukluğun gizli ve büyülü dünyasının, anneler ve kızlarının, ortadan kaybolan babaların, göç ve sürgünün, korkunun ve sevginin romanı.
Ronit Matalon, Mısır’dan İsrail’e göç etmiş bir Yahudi ailenin hayatını güçlü bir duygusal yoğunluk ve zengin bir hayalgücüyle, mizahı da elden bırakmadan anlatıyor; küçük bir barakaya sığmış bütün bir dünyayı sesleri, renkleri, kokularıyla canlandırırken, hiç bilmediğimiz bir İsrail portresi de sunuyor.
