Ölmüştüm, cesedim yeni vuruyor buralara...
Latin Amerika Ülkeleri’nde bir gelenek var. Anneler konuşamayan, dili açılamayan çocukları için minik bebekler yapıyorlar. Telden bebek iskeletlerine yünle rengârenk elbiseler sarıyorlar, sonra da bu bebekleri minik bir sandığın içine koyup çocuklarının yastığının altına yerleştiriyorlar. Gece yatarken çocuklarını öpüyor ve uyuyamazlarsa bebekleriyle konuşabileceklerini söylüyorlar onlara. Çocuk da huzursuzlandığında, endişe ettiğinde sandığı açıp, bebeklerle konuşuyor. Bebekler çocukların endişelerini alıyorlar. İşte “endişe bebekleri”nin oyuncaktan öte ve hayatî hikâyesi. İşte endişeden bebekler… İşte endişe bebeklerinden şiirler… İşte…
