Bu çalışmada yazar, özellikle Ara’ ehl el-medîne el-fadıla ve es-Siyase el-medeniyye gibi, aidiyetinin sıhhatinde şüphe bulunmayan eserleri çerçevesinde, “Tanrı-İnsan İlişkisi” etrafında yoğunlaşarak, Farabî’yi anlamaya çalışmaktadır. Konuyu, Tanrının varlığı, sıfatları ve evrenle ilişkisi; evrenin yapısı ve bu yapıyı oluşturan varlık katmanları; doğal ve tinsel bir varlık olarak insanın yapısı, metafizik kaderi, başarıları ve fizikötesi varlık alanıyla ilişkisi; vahiy ve peygamberlik; din ile felsefe; ideal toplum ve ideal insan gibi, birbirinin uzantısı niteliğinde olan başlıklar altında tasvir ve tahlil etmektedir. Bu muhtevasıyla eser, yazarın, Farabî’ye duyduğu yaklaşık on yıllık ilginin bir ürünü olarak ortaya çıkmıştır.
