Noter Utterson, kırk yılda bir olsun gülümsemeyen, ters yüzlü, söyleşisi soğuk olduğu denli kıt, tutuk bir adamdı. Pek duygulu değildi; zayıf yapılı, uzun boylu, donuk yüzlüydü. Ama bezgin görünmesine karşın yine de sevimli bir görünüşü vardı. Eş dost toplantılarında, hele şarap da sevdiği şaraplardan olursa, gözlerinde iyilik pırıldardı; bu yönü hiçbir zaman sözlerinden anlaşılmaz, ama şölenin sonlarında yüzünden okunmakla kalmaz, davranışlarında da daha belirgin görünürdü.
