Hayatta en derin yaraları en yakınlarımdan aldım. Ama kırıldığım yerlerden yeniden şekillendim, güçlendim. Anlamını yitirmiş yollarda, hissiz adımlarla yürüdüğüm günler de oldu. Sonra anladım ki, insan yoluna çiçekler ekmeli; yarı yolda kalsa bile, geri döndüğünde o yollar çiçek açmış olmalı.
Kaktüsler bile çiçek açabiliyorken, bazı kalplerin çoktan kuruduğunu gördüm. Ama yine de, umutla büyütülen her şey bir gün çiçek açar.
“Her şey üstüne gelip seni dayanamayacağın bir noktaya getirdiğinde, sakın vazgeçme! İşte orası kaderinin değişeceği noktadır!”
-Mevlana
