Açılan çiçek
yemişe dönüşmeli
ve bırakmalıdır yerini / yeni çiçeğe”
Şair, öykücü, eleştirmen ve inceleme yazarı Güven Turan, Gizli Alanlar’ının izini sürüyor. Şiir kendi bedeninde, sevilenin, arzulananın bedeninde, parmakları gibi şairin, dizelerle dolaşıyor ve seslerini dinlediği çiçekleri okşuyor. O okşadıkça yeni çiçekler açıyor. Şair kendi gölgesinin derinliklerine iniyor o çiçeklere tutuna tutuna. O çiçeklerin kulağına fısıldadıklarını “duracağı yeri bilmeyen” bir aşkla dile getiriyor.
