Bir”akşam üstü”yanıp KÜL olmuştu.
Hep belirli bir anlatı kipi yaratmak uğruna.
Bir akşam üstü yanıp KÜL olmuşsa bundan kime ne.
Herkes bir akşam üstüne basa basa bir KÜL konserinde.
Kendinden geçen Pembe yanık tenli bir Peri’nin kanat devir teslim törenindeki bir akşam üstünü kim dert eder ki kendine?
Hep dolaylı söylemlerde kalan bir “akşam üstünü” yani.
Kanatsız KÜL rengi bir Hızır’ın dolan gözlerinden kime ne!
Sonuçta herkes KÜL’den olağan bir akşam üstü konserinde kasıtlı belirsizleşen bir çizgi bu, anlatı düzeyleri arasında bir”ihtilal ihlali sınırında”kaldık ya kasıtlı, ilüzyonik kurbanlar verdi gözlerimiz, her zamankinden daha çok ilüzyonikti her şey. Bir ilüzyona kurban gitti Peri.
Düzeysiz değişimlerle oynadı Hızır.
Sadece Pembe Peri ve Hızır için olağanın dışına itilmiş bir akşam üstü bu.
Bu da Pembe Peri ve Hızır masalının son parodisiydi işte…
