“Hiç kimse mutlu olmaktan utanç duymamalı.”
Patagonya Ekspresi, dünyaca sevilen Şilili yazar Luis Sepúlveda’nın, insanlık durumunu ve sanatçı olmanın anlamını kavramanın bir yolu olarak gördüğü yolculuk notlarını barındıran, en sevilen kitaplarından biri. Bu yolculuklar Şili, Arjantin ve Bolivya’dan geçerek 20. yüzyılın başlarına kadar ayak değmemiş Patagonya’ya, dünyanın sonuna uzanıyor: Onlarca şehir, liman, direnişlere ev sahipliği yapmış tren istasyonları, cezaevi hücreleri, kıyılar, dağ tepeleri, adalar, güney barları, sömürgeciliğin nişanesi çiftlikler, yazarın kendi köklerinin bulunduğu Martos ve yol boyu Sepúlveda’ya hayallerinde eşik eden çılgın pilot Carlos Soyadıyok, yunusların dostu Panchito, Hıçkıran Papağan isimli pırpır uçak, Patagonya’nın Sesi adlı radyo programı... Adını bir zamanlar Patagonya’da çalışan, sonra yavaş bulunarak kaldırılan bir tren hattından alan Patagonya Ekspresi dünyaya bakmayı öğrenmek için bir kılavuz. O zaman yaşlı adamın bakışları derimi deldi, kemiklerimin tümünü tek tek dolaştı, kapıdan sokağa çıktı, tepelerden indi, her ağacı, her zeytinyağı Ndamlasını, her şarap gölgesini, silinmiş her izi, söylenen her şarkıyı, uğursuz saatte kurban edilen her boğayı, her güneş batımını, her mirasın önünde küstahça dikilen üç köşeli şapkayı, çok uzaklardan gelen her haberi, artık gelmez olan her mektubu –çünkü lanet olsun yaşam böyle–, uzaklığın mutlaklığını doğrulamak istermiş gibi uzayıp giden sessizliği ziyaret etti.
