Önce çamur vardı
Leyla’nın o beyaz elleri bile çamurdandı
Sonra insanın bütün tuttukları paslandı
Tanrı paslandı mabetlerde
Sonra oruçlar tutuldu tabakların dilinde
Kanlar paslandı karınlar paslandı Leylalar paslandı
Tahtların ve Leylaların gömüldüğü yerdeyim
Âdem’in düşerken kırılan bacağının yanında
Alçıya alınmış hıçkırıklarda
Ve demire tutunmuş oruçlara bakarken gözlerimi kısarak
Ben yine yerdeyim
Yaşamak hiçbir adım uzağa götürmez
Yaşamak soru sorma hakkı götürmez
Peki ya!
Neden kimse cennetten düşmüşe benzemiyor dünyada?
Neden kimse cennetten düşmüşe benzemiyor dünyada?
