“Biz yönetilmeyiz. Bize en uygun efendi Şimşek’tir; bir aydınlatır, bir ikiye biçer bizi.”
Char’ın bu sözünden hareketle, birçokları onun alnına iliştirmiştir Şimşeği. Bu Güneyli savaşçı, koca ozanın kendi elleriyle yoğurduğu yazgısına gerçekten ancak bir şimşek izi yaraşırdı.
Şiir onun için “en gür sessizliğin sözü”. Hemen Herakleitos’u akla getirebilecek bilmeceli, daha çok yalvaçsı bir dil Char’inki. Gerçeküstücülerle, Rimbaud’yla, simyacılarla akraba ya o “şimşek izi dışında başka bir seçkinlik izi taşımadan”, ayağa dikilmiş duruyor, “yalnız ve ustasız, sarıasma kuşunun yalın türküsüyle birlikte.” Bilmeceden âlâ yalın türkü mü var? Essah ozan…
Samih Rifat 1990’da yayımlanan, Char’dan Seçme Şiirler derlemesine yenilerini ekledi. “Durup ince şeyleri anlamaya zamanı kalmamış” çağdaş insanlara dingin bir kaya parçasının sesini dinlemeye yine bir çağrı…
“Söyle ateşin söylemeye çekindiğini
Havanın güneşi, gözüpek aydınlık,
Ve öl, herkes adına söylediğin için.”
