"Gözlerinin kavşağında çarptın yüreğime ve ben sana yaralandım."
Bütün durakları geçtim Yüreğin Son Durak;
Artık sen de herkes gibi sıradan birisin benim için. Geçmişe dair ne varsa sildim attım sessiz bir köşeye. Aşka karşı sildim aşkı, güneş tam batmaktan vazgeçip, doğmaya meylettiğinde. Tanyeri ağardı yüreğimin. Sensizlik şafak kızılı. Yavaş yavaş batıyorsun gözbebeklerimde. Güneş gibi işte, bende batıp başkasında doğuyorsun. Hiç tanımadığım, hiç tanışmayan iki genç insanız bu aralar.
Bir gün gelir de eğer hayat tekrar tanışmamıza olanak sağlarsa, kaldığımız yerden değil de, sildiğimiz yerden devam edelim her şeye. Biliyorum, imkânsız gibi bir şey artık birlikte olmamız, fakat kaderdir insanın hayatını belirleyen ve bizler yön veririz kaderimize.
Kaderime yazıldıysa adın, kimsenin gücü yetmez seni silmeye sevgili ve unutma, bazı vedalar boşunadır, en çok da el/vedalar…
Kızıl şafakta doğan güneşim, hüzün kokan gidişini seveyim.
