“Josef Florian benden, günlüğümde Franz Kafka üstüne yazılmış düşünceleri, notları düzenleyip Çekçe basılmak üzere hazırlamamı istemişti. Ben de çeşitli defterlerden ayrı yapraklara dek, günlüğümdeki ilgili yerleri yazıp Çekçe metni Josef Florian’a vermiştim. Ama Josef Florian’la aram açıldığından, notlarım bir türlü yayımlanmadı. (...) Yıllar önce Josef Florian’a verdiğim metni hatırladım; kendi evimle dostlarımın evlerindeki kitapları, kağıtları arayıp taradım, nicedir yitik temiz nüshanın Çekçe-Almanca ve Almanca-Çekçe taslaklarını buldum. Tuhaf bir yabancılığı olan, yine de öylesine bildik bu satırlar arasından, yirmi ikisini geçmiş görüntüm belirdi karşımda. Olgunlaşmamış çok şey vardı. Bazı ayrıntıları değiştirmek isterdim; ama uzun boylu Franz Kafka’nın hafif öne eğik gölgesi, o çocuksu gözlerde olduğu gibi duruyordu. Bu yüzden, eski anılarımı seçmekle, düzenleyip temize çekmekle yetindim.” (Gustav Janouch’un 1947 tarihli “Önsöz’ünden)
