Şair “tüf” demişse, okur elbette lavı, kumu ve külü merak edecektir. Büşra Sarıkaya şehrin göbeğinde bir dağ başı gibi duruyor zaten. Ama dağılacak kadar da kırılgan. Yine de bir yağmur serinliğinden bakıyor her şeye; kadere, hüzne ve aşka... Kime inanacağını şaşırmış bir çocuk var içinde!...
