"Şu herkese ustalıkla unutturulacaktı ki, Türkdönmez cephede değil yatağında ve hain bir düşman kurşunu yiyerek değil, aşırı alkolün etkisi altında gaz vanasıyla öpüşerek ölmüştü."
"Türkdönmez'in tahmin ettiği gibi ölüsevici ve sapık bir yurttaş olsaydım, aynı zamanda merhametli de olduğum için, bu politik ölü gömme töreninde elbette herkesin yaptığını yapacak ve yalnızca onunla yaşadığım iyi zamanları hatırlayıp iyi anılarımızdan söz edecektim. Binyılların birikimiyle, bizim sapık toplumumuzun sapık cenaze törenlerinde bu artık bir gelenek haline gelmiştir; başsağlığı dilemek için toplanan her bir ziyaretçinin ölen kişi hakkındaki en güzel anısını anlatması, orada bulunanları bir güzel ağlatması, kimi zaman gülümsetmesi ve hatta bazen gözyaşıyla birlikte kahkahalara boğması nezaket icabıdır."
"WohnungYandaşlan, yalnızca iki üyeden oluşan bu lursalcı örgüte karşı etkili bir mücadele politikası olarak, buldukları her boşluğa apartman dikme yöntemini benimsemişlerdi. Böylelikle Liindlichlel'in yaşama alanını elden geldiğince daraltmayı, en sonunda da onları büsbütün yok etmeyi umuyorlardı. Nitekim başarılı da olmuşlardı, diyordu Joenbauch, ve biliyordum ki beni ve Mertzin'i yakaladıldarı anda bir duvar dibinde yanyana koyup kurşuna dizecek, ailelerimize de artık oğlan çocuğu büyütürken daha dikkatli olmaları hususunda iyi niyetli uyarılar içeren bir başsağlığı mektubu ve gri renkli, sıkıcı mermi faturaları göndereceklerdi."
Türkdönmez ve Ötekiler, sersemlemiş bir toplumun şuurunu baştan inşa etmeye kalkışmanın beceriksiz, patavatsız, bozuk görünüşlü ve gülünç taraflarına acemi bir gözle bakmayı deneyen bir öykü. Bir delinin etrafında hayranlıkla toplanan bir akıllılar yığınının, kendi düşlerindeki ülkeyi sivri dilleriyle yaralayıp durduğu çağdaş bir şathiye denemesi.
