Aynı mahallede yaşayan, aynı okulda okuyan, aynı aşk ateşiyle yanan ama aynı acıyı farklı yerlerde, farklı şekillerde yaşayan iki yaralı ruhtur Liza ve Poyraz. Onlar, masal gibi başlayan bir aşkın Mimoza’sı ve Rüzgâr’ıydı; kendi yazdıkları bu masalın belki de en büyük kurbanlarıydı.
İçlerinden biri, sıcak bir haziran günü, ansızın 2336 km uzakta bulacaktı kendini. Ardında ise koca bir enkaz bırakacaktı. O enkazdan bulduğu küçük bir boşluktan bir nefes kırıntısı çıkaracak ve onunla on yılını geçirecekti. On yıl sonra ise aldığı bir telefonla kendini yeniden başladığı noktada bulacaktı.
Anılar, üflenmeyi bekleyen koca bir toz yığınıydı.
Korkular, o tozların altında uyuyan dev bir ateş topuydu.
Gurur ise on yıl boyunca ilmek ilmek örülmüş ateşten bir gömlekti.
Uyarı: Yetişkin okurlar içindir.
