Duşan Kovaçevic'in traji-komik son oyunu (2011). Köklü toplumsal değişimlerin çalışan insanlar üzerinde yarattığı travmaları sergiliyor.
"RADA: Dünyanın tüm zenginliğini verseler, yeniden dünyaya gelmek istemem. Yaşadığımız sıkıntıları düşününce...
İSA: Neler konuşuyorsun Rada? Tahtaya vur...
STEVA: Biraz daha düşünüp hayata buradan bakınca, çok zor anlar yaşadığımızı görüyorum. Ama iyi günlerimiz de oldu... İnkâr etmemek lazım.
VESELİ: Ne zaman oldu Steva? Yaşadığımız bir tek güzel günümüz var mıydı, hatırla.
STEVA: Vardı... Yirmi yıl önce, 1 Mayıs'ta... toplu halde pikniğe gittiğimiz gün... fabrika orkestrası müzik çaldı... et ızgara yapıldı... bira içildi. Hepimizin sevdiği bir şarkı vardı, onu söyledik... Nasıl başlıyordu Rada?"
