Cehennem - Araf - Cennet
Bu dünyanın öyküleriyle öbür dünyanın öyküleri arasında ince köprüler inşa eden Ertürk, kendisinden yüz yıllar önce aynı meçhul vadide pusulasız yürüme cesaretini göstermiş Ardaviraf ve Dante’yi işaret ederek kendi yazma serüveninin farkına dikkatleri çekiyor: “ Öbür Dünya Öyküleri ne Ardavirafnâme gibi duyulmamış iksirler içip rüyaya yatmakla başladı, ne de İlahi Komedya gibi sevgilinin ölümünü kabullenmeyişle. Bu kitap, hayal gücüyle birlikte tefekküre sırtını dayayan bir akılla yazıldı. Ancak böyle açılabilirdi Cehennem, Araf ve Cennet’in kapıları.”
Dünyanın öbür dünyanın tarlası olduğunun bilinciyle kaleme alınmış öyküler bunlar; kurguyla bilginin gizemli harmanı.
Kitabın bir de misafir karakteri var: Dante. Rehberi Virgil ya da Beatrice değil. Kendini yazarken gezdiği cehennemle, Güzide Ertürk’ün kendisini konuk ettiği cehennem aynı cehennem değil…
