Gülme ve komik konusunda teorik yaklaşımlarda bulunan düşünür ve sanatçıların gülme ve komediyi, felsefi yaklaşımların, dışında ağırlıklı olarak tiyatro oyunları çerçevesinde ele aldıkları ve anlamlandırmaya çalıştıkları görülmektedir. Komediye, tiyatroya nispetle çok daha uygun ortam sunan film, gülmenin ve komikliğin tabiatının anlaşılması için çeşitli imkânlar sunmaktadır. Gülme teorilerinin zayıf yanlarının, hatta bazı kesinlik ifade eden yargılarının filmin zengin ifade imkânları çerçevesinde yeniden sorgulanması ve zenginleştirilmesi gerekmektedir.
Antik Yunan döneminden günümüze kadar olan süreçte öne çıkan farklı düşünür ve sanatçıların gülme ve komedi anlayışlarını çeşitli açılardan değerlendiren bu çalışmanın, özellikle ifadeye kavuşturulan teorik ve estetik sorular çerçevesinde komedinin hem tiyatro hem de sinema dili ve estetiği bağlamında ihtiyaç duyulan araştırma ve tartışma zemininin oluşmasına katkı sağlayacağı düşünülmektedir.
