Karanlığın İçinden Aydınlığa Bir Yol Arayışı...
“Kursağımda bir kramp var biliyor musun? Çıkıp gitmeye mi çalışıyor benden yoksa yutkunup yok mu saysam bilemiyorum.”
“Bırak kalsın orada. Ne zaman kaptırsan kendini dünyanın heyulasına, aklına gelir, duraksarsın. Koru onu.”
Kalbinde, senin bile bilmediğin nice hakikat, kalbinde hiç bilmediğin nice hakikat öylece durur. Umulur ki bir gün harekete geçer, biri, bir şey onu oradan söker ve vurur yukarı doğru, keskin, yakıcı, ağrılı bir kramp gibi, boğazından yukarı. Kaçmazsan, kurtulmaya çalışmazsan, inkâr etmezsen… O zaman hakikat diline gelir. Anlarsın… O zaman… Yakalandığın zaman… Göze aldığın zaman…
Kalp ile anlayalım, kâfi gelir bize…
