Sustuklarımız var bizim bağıra bağıra .
Konuşunca kanayacağımıza inandığımız acılarımız var . Gün yüzüne çıkarmaktan
korktuğumuz gerçeklerimiz .
Bir şeyi düşünmüyor olmak o şeyin var olmadığı anlamına geliyor bizim için .
Ve ben hayatımın çoğunu bir şeyleri hafızamda arka plana atarak varlığını bile
unutarak yaşadım .
Oysa ki üstünde durup düşünmediğimiz ve gerektiği ilgiyi göstermediğimiz her
anımız gün geliyor hesap soruyor bizlerden .
İste böyle , Görmemezlikten geldiğim kendimin bir zaman sonra kabuklarından
sıyrılıp kendi bedenime hükmetmeye başladığını çok sonradan fark ettim . Hayatimin
dönüm noktası seni hayatıma hiç beklemediğim bir anda gerçekleşti . Ve ben
bambaşka kimliklerin ardında kendi benliğimi bulmaya çalışırken hep sana vardım .
Gökyüzündeyim...
Gün doğumundan hemen önceki ışıklarda bekliyorum ...
Kırmızı da bekleme , beklediğim ..
Ben görmediğim gözlerini yeşil farz ettim kirpiklerinin trafiğinde sıkışığım ... ...
