Her birimizin ömür kasnağında tamamlaması gereken motifler vardır. Elbette bazı iğne darbeleri elimize batacak, bir miktar acı verecektir. Hayatımıza dâhil olan ya da anlamlandıramadığımız münakaşalarla hayatımızdan çıkan insanlar gibi motife dâhil olan renkler de olacak, motifteki rolü bitince dikiş kutusuna kaldırılan ipler de. Nihayetinde motifin tamamının ortaya çıktığı anı görmek hepsine değecek.
Zira Yaradan her meselede illaki yarattığının hayrını gözetir. Dolayısıyla yola kimi ve neyi çıkarıyorsa bilinmelidir ki muhakkak tekâmülüne fayda sağlayacak tecrübelere hizmet edecektir. Bunu hakkıyla gönlümüze anlatabilirsek o vakit başımıza gelen her musibette, ayağımıza takılan her dikende, “Elbette, benim göremediğim Mevla’nın benim için takdir ettiği bir hikmet vardır,” düsturuna sığınabiliriz.
Huşu Ağacı’nın ikinci serisi Asude Bahçe, kapısına kara kış dayanan kederli kalplere, o kalplerin içindeki portakal çiçeklerine sığınmayı fısıldamak için yazıldı. Hikâye kaldığı yerden devam ediyor.
