Ural bölgesinde bir sanayi şehrindeyiz. İkinci Dünya Savaşı tüm hızıyla sürmektedir. Durmaksızın çalışan dev bir fabrika, üretim, insanlar, aileler, işçiler, çocuklar… Savaşta ölenler, sakat kalanlar, yakınlarını kaybedenler… Hepsi tek bir hedefe yönelmişti: Ülkelerini korumak, kendi düzenlerini savunmak…
Özlemler, rüyalar, hayaller, aşklar, fedakârlıklar, anılar… İnsanın hiç bitmeyen macerası her yerde aynıdır.
İnsanların her şeyden memnunum, minnettarım, daha başka bir şey istemiyorum diyeceği bir gün gelecek mi? Hayır, böyle bir gün asla gelmeyecek. Toprak yeni tohumları almaya daima hazır kalacak, inşaatların iskeleleri hiç sökülmeyecek. Ve kim durmadan ölüm sözünü tekrarlarsa, ondan yaşayan hiçbir şey beklenmeyecek.
Yaşam ileriye bakmaktadır. Sen göremeyecek olsan bile, ilerideki hayata bakmak, onu hazırlamak için çalışmaktır. İleri bakmak, ilerisi için çalışmak insanı insan yapan içgüdüdür.
