İstibdad koşullarında toplumsal konuları ele alamayan Mehmet Rauf; başarı ile bireysel konuları ele almıştır. Romantik aşkları, duyguları, hayalleri, şahısların iç dünyasını, hüzünlerini, karamsarlıklarını konularını Servet-i Fünûn anlayışına uygun işlemiştir. Rauf, “karamsar” bir ruh hâline sahiptir. Karamsar temaları işlemiştir. “Sanat sanat içindir” anlayışına sahiptir. Eserlerinde psikolojik tahlilleri başarıyla işlemiştir. Son Emel hikâye kitabı, yazarın çeşitli gazete ve dergilerde yayımlanan on altı hikâyesinden oluşmaktadır. Aşk acısı, ayrılık, genç bir kızın ilk heyecanları gibi bireysel sorunlar çoğunlukla durum hikâyesi biçiminde aktarılır.
Mehmet Rauf’un “Son Emel" isimli on altı hikâyeden oluşan öykü kitabı 1913’te yayımlandı. Yazarın güçlü edebi kişiliğine ayna tutan bir eserdir. Mehmet Rauf kadın ve aşk temalarını incelikle işler. Kadınlar, erkekler, aşk, cinsellik, evlilik... "Son Emel"ine doğru ilerleyen insanların ruhsal durumları ustalıkla anlatılıyor. Yazarın, karakterlerin derinliklerine nüfuz ettiğine tanıklık ediyoruz. İnsanın karanlıkta kalmış özelliklerinin üzerine korkusuzca yürüyor! Okurun kendisiyle yüzleşmesini sağlıyor.
Okurlara sunmaktan mutluluk duyarız.
