Beni bırakıp gittiğin gece
yıldızlardan orkestra kurup konser verdim
en acı notaların inlemesiyle tüm kainata.
Makamlarla geziniyorum mutlu mazimizin
en derin anlarında.
Hüzzam makamı mesela.
Tutup atamazdı beni karanlığın en uç noktasına
senin bir tebessüm edişin kadar.
Segah makamı sakinleştiremiyor
sen diye inleyen ruhumu
adını duyduğum an kadar.
Hicaz makamı atamıyor
düşünce girdabının en karanlık noktasına,
sensiz geçen anlar kadar.
Muhayyer sarsamıyor bedenimi
el ele tutuşup gezdiğimiz anlar kadar.
Sadece anı hatırlatıyor işte.
Hepsi bu kadar.
Sonsuza kadar süren ayrılık senfonisinde
notalar bile isyan edecek sana..
