“Sevmenin, kıskanmanın, merak etmenin, delice özlemenin hummalı lezzetini ben bilmiyordum. O gece sert rüzgarlar esti. Dışarıda unutulmuş lastik leğen avluda bir baştan bir başa dolaştı durdu. Uyuyamıyordum. Yan yatmış gülerek “hasreti adem bilir” deyişini unutamıyordum. Her kurduğu cümleyle hasretini ilan ediyordu. Haydar’dan korkmuştum. Hiç kadın etine dokunmamış bu genç erkek, aşka dair biz lümpen şehirlilerden çok daha fazla şey biliyordu. Ben bocalarken o sessizce yönlendirdi.” Yeşim Dorman, yüzünü ve kalbini tuttuğu bu rüzgarlı ve bilge Doğu coğrafyasından dört nefis öykü ile karşımızda.
