Bu kitap; hayatta kalmanın sırlarını, manevî acıların yok olmasını vaat etmiyor. Yazar; çaba sarf etmeden ömür treninin rayına giremeyeceğini, insanın kendini, yalnızca kendi iradesi ile düzeltip, tamamlayabileceğini söylüyor, öncelikle. Sonra karşımıza çıkan iplere tutunarak, gerçekte aklımızda ve düşlerimizde olmayan sahneleri gösteriyor.
Tesadüfen Anlaşıyoruz, gayretle tevekkül, çalışmakla yorulmak, mücadeleyle mükafat arasındaki köprüleri birbirine bağlıyor. Begüm Karataylıoğlu; kelimelerle açtığı pencerelerde insanın tozlanmış ruhunu havalandırıyor, zaman karşısındaki bilincini diri tutuyor, iletişimi yeniden tanımlıyor.
Uzun salınımların neticesinde, kişinin ihtimallerini çoğalttığı bu çağda belki de Tanpınar’ın tecrübelerinin nihayetinde dediği gibi, ‘bizi bir tesadüf kurtaracak…
