Bu kitapta ironik dili daha da yoğunlaşıyor Mustafa Ergin Kılıç’ın. O yüzden sonsuza kaçan çorap gibi görüyor hayatı, kendini ise; bir ağacın bir gün budanacağını bilen dalı gibi. Yine de sevgilisiyle hesaplaşmaları ayakta tutuyor onu…
