Renkli yün çilelerini açmaya çalışan bir çocukla ilk sayfalarda tanışıyoruz. O çocuk hayatın çilelerini değil, aşkın ışığını kendine yoldaş kılıyor. Geçtiği yolun her hatırasına, onları yeniden anlamlandırarak dokunuyor.
Göl saatlerinden, Ankara’nın bağ evlerinden, babanın kalbinden, annenin kokusundan geçiyor. Derin bir denize ulaşıyor. Hatıralar, birer öykü olup hayata sunuluyor.
Nâzıman Zülâl Bayhan’ın kalemi, bir çile ipek iplikle eşsiz güzellikte hikâyeler örüyor.
İşte o hayatın adı Ben’im Derin Deniz’im.
Nâzıman Zülâl Bayhan’ın öyküleri serin mavi denizin içinde, geçmişle geleceğin, gökyüzüyle suyun, rüyayla gerçeğin sınırında duruyor.
Her öykü, kalbimizin bir başka teline dokunuyor.
Çiğdem Ülker
