“Elbette 17 yaşında, yeni bir gezegene dair bilgileri keşfedecek değildim. Fakat yazdığım satırlar, bu kitabı okuyan 17 yaşındaki bir gencin, yarın başlayacağı hayatına yön verebilme kıvamında olmalıydı. Yaşadıklarım özneldi, özeldi ama hikayemle yalnız değildim. Geçtiğim zorlu ve dar sokaklardan daha önce birçok kişi geçmişti ve geçmeye devam edecekti. Bir çoğunun da bu engebeli yollar boyunca acıyan, benimkilere benzer kanayan dirsekleri vardı.
Anlatmalıydım. Bir kaç cümle borçluydum sevdiklerime ve benim gibilerine. Beni ben yapan cümlelerim, zekatıydı yüreğimin ve öğrendiklerimin. Belki de mutluluğa borcumu ödemeliydim beni hiç bırakmadığı için.”
