Sâdık Hidâyet Üzerine Kör Baykuş Merkezli Okuma Denemesi
“Kör Okur”: Oğuz Demiralp (1952), az ama öz yazan bir denemeci ve eleştirmen. İlk kitabı Kutup Noktası: Ahmet Hamdi Tanpınar Üzerine Eleştirel Deneme (YKY, 1993, 2001) ve Tanrı Bakışlı Çocuk: Walter Benjamin Üzerine 49’a Parçalanmış Deneme’de (YKY, 1995), söz konusu yazarları bütünüyle öznel okuma perspektiflerinden işlemişti. Okuma Defteri (YKY, 1995) ile Yazı ve Yalnızlık’ta (YKY, 1997) topladığı tekil denemelerinde de, ele aldığı kişi, konu ve kavramlara aynı kendine özgü yaklaşımı sürdürdü. Kör Okur’da ise, modern İran edebiyatının kurucularından Sâdık Hidâyet (1903-1951) üzerine bir “okuma denemesi” geliştiriyor: “Hidâyet’in sık yazısını“ –yazarın deyişiyle “özenle hesaplanmış, net, bilinçli etkilerle dolu” ve “her sayfası bir partisyon gibi düzenlenmiş” başyapıtı Kör Baykuş’u (Bûf-i kûr, 1936) merkeze alarak, öykülerini ve karakteristik kimi denemelerini de unutmadan– “sökmeye çalışıyor”. Kör Okur: Sâdık Hidâyet Üzerine Kör Baykuş Merkezli Okuma Denemesi, ideal okurun kitaplığında Kör Baykuş (çev. Behçet Necatigil: Varlık, 1977; YKY, 2001) ve Mehmet Kanar çevirisiyle yayımladığımız öteki Hidâyet kitaplarının (Diri Gömülen, Vejetaryenliğin Yararları, Hacı Aga, Üç Damla Kan, Hayyam’ın Terâneleri, Aylak Köpek ve Alacakaranlık) yanında yer alacak bir kitap…
