Çakıl taşı gibi birikmiş acılarım var içimde, ağırlaşmış vücudum, zihnimin içi ceset torbası yıllardır, nereye gidersem taşıyorum kendimle. Yine üzerine sünger çekemediğim acizliklerim ile başı sonu belli bir öykü: SÜRGÜN. Firar edemediğim bir yürekte sürgün kaldım ben. Nasıl bir bedel ödüyorum; af yok, infaz da yok, enikonu: SÜRGÜN
