Herkesin, hayatında karanlık bir dönem yaşamışlığı vardır. Gözyaşı Hırsızları, işte bu dönemde bocalayan bir insanın hayatından minik kesitler sunuyor. Yalnızlığıyla baş başa kalmış, unutabilmek adına kalbinin derinliklerine sığınmış birinin, gün kavramını alt üst etmesini betimliyor. Tüm bunları yaparken de, sizi buna ortak etmek istiyor.
‘Gecenin güneşini getirin bana. Bana huzur veren karanlığı aydınlatanı. Zayıf yanımdan yararlanıp umutlandıranı bulun. Yok edin yalan olan her şeyi. Silin hayatımdan yalnızlığımı. Karalayın yalnızlığımla büyüttüğüm dolunayı. Geri verin benden çaldığınız anılarımı. Parçalara böldüğünüz kalbimi. Hatırlatın bana unuttuğum hayatımı. Kendimi hatırlatın bana. Ne olduğumu anlatın. Kolay hatırlayamam unuttuklarımı biliyorum ama siz pes etmeyin sakın. Gitmeyin beni yüzüstü bırakıp. Elimden tutun, hiç bırakmayın.
Kaybolmaktan yoruldum artık. Siz yorulmayın ama beni aramaktan, tökezlediğimde destek olmaktan. Her düştüğümde kaldırmaktan. Yaralarımı sarmaktan yorulmayın. Yılmış göründüğüme de bakmayın. Ben size mahkûmum unutmayın.’
