Taziye çadırında bir sandalyeye oturttular Cemal’i. Ellerinde kelepçe ve etrafında sıralı askerler. Komutana sordular; ‘’üç saat izni vardı, bir saati kaldı’’ dedi. Oğlu ve kızını getirmek istediler. Cemal, buna izin vermedi. Bu olumsuz durumdan etkilenmesinler diye. Komutan, son kez saatine baktı; ‘’ gidiyoruz’’ dedi. Jandarmalar araca kadar bir koridor oluşturdu. Arkasına bakmadan yürüdü…
Artık, annesi ve anıları vardı…
