“Şimdi, Çankaya’dan Tunalı’ya doğru yürüyorum.
Süngüsü düşmüş bir çapulcu gibi.
Adımlarım acelesiz.
Kuğulu Park bitkin, şişelerinin diplerine o dolunaydan birer tane kıstırıp uyumuş sarhoşlarıyla.
İzmaritim, bir fermuar gibi sarkıyor dudaklarımın kenarından.
Kar, sevgili sargı bezimiz bizim.
Örtüyor dünyamızı, kocaman yassı yaramızı.
Şaşkın, Hafızasız.
