Sana bunları ancak bugün yazabiliyorum Deniz.
Gittiğin gün değil, bugün.
O kadar güçsüz bırakmıştın ki beni o zamanlar. Bir daha yazabileceğimi sanmıyordum. Fakat şimdi, yaşadığım onca şeyden sonra, ölümün öğreticiliğini tattıktan sonra, seni rüyalarımda gördükten sonra, öyle değil. Çünkü biliyorum; sen gittin, ama terk etmedin. Hâlâ bir parçan bizimle. Sen hâlâ bizimlesin. Ölüm yok oluş değil. Sen yok olmuş değilsin. Bizim hikâyemiz; belki biraz hüzünlü, belki biraz polisiye, belki biraz hayalî... Fakat kesinlikle hiçliğe dair değil.
Her neyse...
Tekrar görüşünceye dek,
Hasretin bizdeki adı yalnız 'beklemek.'
