Şu aralar çok susuyorum. Herkes kafamı patlatırcasına konuşuyor. Ben ise ne zaman açsam kelimeleri yutuyor. Bir şeyler var içimde ama ne olduğunu bilmiyorum. Beni derin düşüncelere sokuyor.
Sırf dönmek için gitmek istiyorum. Neyin ne olduğunu düşünmeden, bomboş konuşmak istiyorum. Hiç kimse gülmesin ama ben herkes kadar güleyim istiyorum.
Şu sıralar her şeyi istiyorum. Çoğunu yapıyorum. Ağlıyorum, gülüyorum, düşünüyorum, saçmalıyorum. Ama kime gidersem gideyim, kimde kalırsam kalayım bir parçam hep sende kalıyor. Ne zaman silmek istersem seni; daha büyük yazıyorum adını.
Ne zaman bitirmek istesem, her saniyenin acıların başlangıcı olduğunu ve hiçbir şeyin bitmediğini biliyorum.
İçimde yaşattığım her karamsar ben, ömür boyu sende kalacağını bildiği halde sen ve başkalarının arasında git gel yapıyor.
Hayat acımasız filan değil. Acımasız olan bunları bana yaşatan senin kalbin. Ve benim hayatım senin kalbinden ibaret. Senin kalbin ise evcilik oyunlarından.
Mehmet Tuncay Karatay
