Tecrübe kavramı, estetik tecrübenin niteliği ve şiir tecrübesinin ne olduğu meselesi üzerine teorik çözümlemeleri içeren Huzursuz Dünyada Şiir, on bir denemeden oluşuyor. Kitap, eserin teorik gövdesini yüklenmiş bir edebi deneme olan “Tecrübe Kavramı, Estetik Tecrübe ve Modernist Şiir” ile açılıyor. Sonraki üç yazıda şiir tecrübesinin manevi iklimi, kültürün endüstrileştiği toplumda şiir tecrübesinin durumu ve şiir okuma tecrübesi inceleniyor. İlk üç yazıyı, şiir tecrübesini poetikalar, şairlerin tutumları ve farklı pratik yaklaşımlar bakımından değerlendiren yedi deneme izliyor. Sıra ile Osmanlı’daki şiir tecrübesi, şiir tecrübesinde iç sesin keşfi bağlamında Muhammed İkbal şiiri, Sezai Karakoç’un Diriliş fikrinde şiir tecrübesi, Turgut Uyar’ın şiirinde kendini inşa tecrübesi, Nâzım Hikmet sonrası toplumcu gerçekçi şiirin yaklaşımı, neoklasik poetikada şiir tecrübesi ve İslâm medeniyetinde vahyin şiir tecrübesi ile ilişkisi değerlendiriliyor.
Yazar yeni deneme kitabında, insanın kutsallık fikrini kaybetmesine sebep olan, iç sesin, tinselliğin, İlahi Aşk’ın gücünün fark edilmesini her geçen gün daha da zorlaştıran Batılı kapitalist hayat tarzının eleştirisi bağlamında şiir tecrübesine yaklaşıyor. Şiir tecrübesinin, iç sesi içeren tinsellik ve dış sesi içeren toplumsallık diyalektiğinde ele alınmasını öneriyor.
