Hukuk öğrencisi olan Sidal Boran’ın hayatı, çalıştığı mekânda tanıştığı bir kadınla altüst olur.
İçinden gelerek uzattığı o ele, ıssız bir sokakta atılan düğümle ne olduğunu anlamayan Sidal, ipin diğer ucunda hiç tanımadığı Rüzgâr’ı gördüğünde çözülemez bir durumun içerisinde bulur kendini.
Sidal, bencil yanına kanıp ipin ucundakini umursamadan arkasını dönüp gidecek miydi yoksa ipin ucundaki merhamete boyun eğip kalacak mıydı?
“Rüzgâr, sen hep orada mı olacaksın? Gölgen, gölgemi mi ezecek?”
“Ezmiyorum gölgemle seni, kapatmıyorum.
Sen gidene, kendini toparlayana kadar içimde durmana izin veriyorum. Ben aynı yerde duruyorum.”
